Na Facebooku hula wpis o tym, że warto być po środku. Że oczywiście nie obrzuca się kamieniami gejów, ale też niekoniecznie idzie się na paradę równości. Że żąda się kary dla Durczoka, ale też nie szuka się spisku w tym, że został wypuszczony na wolność. I niby wszystko spoko, a mnie trochę to wkurwia.

Celowanie w środek poglądowy i życiowy jest strasznie łatwe, kiedy tak ogólnie jesteś w środku. Na przykład jesteś kobietą, wykształconą i całkiem jeszcze młodą. Może kolagenu już nie produkujesz tyle co kiedyś, ale przesadnie ci się ryj nie zapada, no i stać cię na krem przeciwzmarszczkowy. Z rodziny jesteś przeciętnej, ale takiej, że jednak bardziej na plus, bo to wykształcenie to jednak nie tylko twoja determinacja, ale też pomoc starych. Teraz masz męża, pracę, w wolnej chwili jakieś myśli o tolerancji cię nachodzą, a także o tym, że no bez przesady z tymi paradami i piórkami w dupach. Chcą sobie żyć w parach – spoko, ty im liberalna istoto, nie zabraniasz, ale z adopcją to hola hola Mirki, dzieci muszą mieć matkę i ojca, poza tym ciszej panowie, nie ma się czym afiszować. Ja przecież z moim chłopem po mieście nie biegam, opowiadając co i jak. Tyle, że ja nie muszę walczyć, nie muszę nic udowadniać, moje życie to nie jest codzienny coming out. Nawet jak ciepło przyjęty, nawet jak owacjami witany, to nadal jest to coś megatrudnego. Tylko ja tego nie muszę robić, bo powiedzenie, że mam męża to raczej plus dwa do splendoru niż minus piętnaście albo hurraradosne pięćset by potem było minus milion.

Łatwo jest być po środku. Tak, że nie jest się w grupie tych złych, skrajnych dziwaków, fanatyków, a jednocześnie nie jest się w tej ekipie popaprano-liberalnej! Że nie krzyczy się pedały do gazu, ale też nie maszeruje się z wspomnianymi piórami. Tylko czy to jest spoko? No nie! Bo to trochę przypomina wyjebkę. I jakkolwiek w niektórych tematach warto ją mieć, tak czasem trzeba powiedzieć coś wyraźnie i wielkimi literami. Głośno i dosadnie.

Nie zawsze i nie w każdej sprawie, ale w tej, w której w grę wchodzi człowiek i jego ludzkie traktowanie, po prostu trzeba. To dużo lepsze niż zasłanianie się pozycją rozsądnego środkowego.