Gdy odpaliłam w piątkowy wieczór program o starszych facetach, którzy pojechali zwiedzać Azję, chciałam nakarmić mojego wewnętrznego hejtera. To miała być beka roku, tymczasem całkiem mi się ten program podobał! Czy ja jestem walnięta, czy Polsatowi coś wyszło – nie wiem, ale wiem, że na drugi odcinek naszykuję popcorn, bo hejter jest głodny!

Jak zakładałam bloga, to myślałam, że nie będę się Wam zwierzała, będę pisała pod pseudonimem i ogólnie będę tu tak bezosobowo, jak się da. No ale polubiłam Was w sumie tak mocno i tyle dobrych słów dostałam od Was, że czas na wyznania! Mam na imię Olga i… kocham programy typu talent show!

Książka, którą chce się z Wami podzielić (Prosto i uważnie na co dzień: Wybierz najlepsze z reszty zrezygnuj), jest teoretycznie poradnikiem, a autorka opowiada w niej o esencjalizmie, a więc takim nurcie w filozofii, o którym nigdy nie słyszałam.

No nie tylko.

Zaparz sobie kawę, cydru polej, opakowane lodów przygotuj, a samozwańcza specjalistka od wszystkiego, odpowie ci na tytułowe pytanie!

Wyobraź sobie, że publicznie piętnujesz zdrady, należysz do partii, która piętnuje zdrady razem z tobą, tymczasem nagle i niespodziewanie twoja kochanka zabiera głos. Co robić?

Znanym ludziom zarzuca się, że w mediach społecznościowych rzygają tęczą, ale nie gejowską, a taką, że zawsze u nich wszystko dobrze, ułożone w kostkę, uśmiech przyklejony, świat piękny, a zewsząd brokat i radość.

Raz po raz jakieś dziecko aktora, które poszło w ślady rodzica, zapewnia że ojciec lub matka w branży to przeszkoda, znane nazwisko niczego nie ułatwia, a podwyższa jedynie poprzeczkę tak bardzo, że ma się sto razy trudniej. Tylko czy to ma sens? No nie bardzo!

Ludzie, którzy w pizdu pożegnali młodość, często mówią – ja też już zaczynam uruchamiać te rejestry – że kiedyś było lepiej, a jednocześnie dużo gorzej.