Nie jestem fanką pióra Ilony Łepkowskiej, niespecjalnie też interesuje mnie piłka nożna. Ale wkurza mnie poczucie wyższości fanów tej ostatniej, którzy, choć sami banalne hobby wybrali, lubią szydzić z „M jak miłość”.
OlgaEs
Dzieci bywają różne. Są ładne i brzydkie, zaradne i zagubione, grube i chude, mądre i niekoniecznie. Są dzieci, które noszą glany i dziurawe swetry, są takie, które wolą rurki i spódniczki mini. Ale dzieci są przede wszystkim osobnymi ludźmi i rodzice muszą dać im, poza wychowaniem, dużo wolności.
Gdy budzę się w środku nocy i nie mogę zasnąć, myślę zwykle o tym, czego żałuję. I wychodzi na to, że najbardziej żałuję tego, że nie umiem uwierzyć, że wszystko było po coś.
Teatr Polski we Wrocławiu ma nowego dyrektora. Facet zasłynął rolą w „M jak miłość”, pokazał się także w sztuce teatralnej u boku Natalii Siwiec (#tylewygrać), a w międzyczasie naraził ZASP na stratę ponad 9 milionów złotych. Teraz ma zarządzać wrocławskim teatrem.
Sfotoshopowane zdjęcia na portalach społecznościowych często budzą niesmak ludzi, którzy raz po raz przypominają, że po przebudzeniu i bez filtrów człowiek wygląda inaczej, ale to właściwie nie ma znaczenia, bo czy my ładni, czy nieszczególnie i tak umrzemy, więc ważna jest tylko nasza osobowość.
Niektóre kobiety rodzą dzieci, inne mają lepsze rzeczy do roboty, a jeszcze inne nie mają, ale i tak nie rodzą. Każda z nich myśli jednak o sobie, nie o ojczyźnie.
Mamy, które pokazujecie swoje rozstępy pociążowe na Instagramie, które eksponujecie je i mówicie, że to Wasza duma, wszak zrobiły Wam je Wasze dzieci, mam złą wiadomość. Ani posiadanie rozstępów, ani urodzenie dziecka nie jest powodem do dumy.
Coach to dla mnie ktoś pomiędzy akwizytorem, a świadkiem Jehowy. Człowiek, który w sekciarski sposób przekonuje, że możesz wszystko, patrzy Ci w oczy i zapewnia, że bariery są tylko w głowie.
Jest cudowny, jest idealny, mówi mi, że mnie kocha jakieś sto razy dziennie, a to jak nam jest w łóżku, to wow. Ja seks w miarę lubiłam, ale żeby on mnie też, to nie powiem.
Nie jestem fanką pióra Ilony Łepkowskiej, niespecjalnie też interesuje mnie piłka nożna. Ale wkurza mnie poczucie wyższości fanów tej ostatniej, którzy, choć sami banalne hobby wybrali, lubią szydzić z „M jak miłość”.
Dzieci bywają różne. Są ładne i brzydkie, zaradne i zagubione, grube i chude, mądre i niekoniecznie. Są dzieci, które noszą glany i dziurawe swetry, są takie, które wolą rurki i spódniczki mini. Ale dzieci są przede wszystkim osobnymi ludźmi i rodzice muszą dać im, poza wychowaniem, dużo wolności.
Gdy budzę się w środku nocy i nie mogę zasnąć, myślę zwykle o tym, czego żałuję. I wychodzi na to, że najbardziej żałuję tego, że nie umiem uwierzyć, że wszystko było po coś.
Teatr Polski we Wrocławiu ma nowego dyrektora. Facet zasłynął rolą w „M jak miłość”, pokazał się także w sztuce teatralnej u boku Natalii Siwiec (#tylewygrać), a w międzyczasie naraził ZASP na stratę ponad 9 milionów złotych. Teraz ma zarządzać wrocławskim teatrem.
Sfotoshopowane zdjęcia na portalach społecznościowych często budzą niesmak ludzi, którzy raz po raz przypominają, że po przebudzeniu i bez filtrów człowiek wygląda inaczej, ale to właściwie nie ma znaczenia, bo czy my ładni, czy nieszczególnie i tak umrzemy, więc ważna jest tylko nasza osobowość.
Niektóre kobiety rodzą dzieci, inne mają lepsze rzeczy do roboty, a jeszcze inne nie mają, ale i tak nie rodzą. Każda z nich myśli jednak o sobie, nie o ojczyźnie.
Mamy, które pokazujecie swoje rozstępy pociążowe na Instagramie, które eksponujecie je i mówicie, że to Wasza duma, wszak zrobiły Wam je Wasze dzieci, mam złą wiadomość. Ani posiadanie rozstępów, ani urodzenie dziecka nie jest powodem do dumy.
Coach to dla mnie ktoś pomiędzy akwizytorem, a świadkiem Jehowy. Człowiek, który w sekciarski sposób przekonuje, że możesz wszystko, patrzy Ci w oczy i zapewnia, że bariery są tylko w głowie.
Jest cudowny, jest idealny, mówi mi, że mnie kocha jakieś sto razy dziennie, a to jak nam jest w łóżku, to wow. Ja seks w miarę lubiłam, ale żeby on mnie też, to nie powiem.