Kiedyś z wypiekami na twarzy czekało się na Wigilię, dziś każdy dzień to święto: albo łapania za tyłek, albo seksu oralnego, albo karmienia piersią. To ostatnie obchodzone było kilka dni temu i jezusmaria, jakie to ja zdjęcia z tej okazji zobaczyłam.

To, że jestem feministką i chłop mój też, tylko, że w rodzaju męskim, już nadmieniałam. To, że kobieta kobiecie wilkiem i chujem też pisałam. Dziś będzie o tym, że kiedy kobieta facetowi matką, dyplomatką, żoną i kochanką, to robi się tłok, a z chłopa dziecko.

Na pewno znasz ten moment, gdy właśnie weszłaś do autobusu, który zawiezie Twój tyłek do rodzinnego miasta i wtem, chwilę po otwarciu książki, słyszysz koleżankę z liceum, popisukjącą nazbyt entuzjastycznie: Jezu, Mariolka, kopę lat.

Kiedyś usłyszałam, że lepiej mieć wąsy niż poglądy i ja to zdanie pokochałam z miejsca. No bo wiedziałam zawsze, że i z zarostem i z poglądami mi nie do twarzy.

Potrzeba miłości i bliskości wymieniana jest jednym tchem obok potrzeb fizjologicznych. Wprawdzie konkurować by z nimi nie mogła, wszak szybciej umrzemy od trzymania moczu niż braku miłości, ta jednak jest kurewsko ważna.

Klony myślą nieskalane, chude to takie i wysokie, pofarbowane i sztuczne, w butach od Gucciego, które jak kapcie z targu od Ruskich wyglądają i wstyd w nich śmieci byłoby wyrzucić, a co dopiero wyjść do ludzi.

W oczach wielu feministka to tłusta lesbijka z fryzurą na czeskiego bramkarza, która kutasa w życiu nie zaznała, więc sama się na chłopa zrobiła. 

Możesz żyć bez wielkich uniesień, ultraradosnych chwil, gromkiego hura za każdym razem, gdy patrzysz w lustro. I możesz być, mimo to, całkiem zadowolony z życia. Dopóki masz nóż w szufladzie, a nie na gardle, jest nieźle. 

Mąż to nie ktoś, kto nagle dorośleje, zmienia się i chce byś rodziła mu dorodne dzieci. Może, a nawet powinien być tak samo beztroski i durnowaty jak był, z tą różnicą, że zobowiązał się, że tylko Ty i nikt inny, że on już przestał szukać i uciekać.