Chociaż jestem fanką profilu Chujowa Pani Domu, to moda na bycie nieidealną drażni mnie bardziej niż sąsiedzi, którzy ukochali sobie techno, a do tego mają sprzęt wartości mieszkania, więc to ich techno rozchodzi się po całej mojej chałupie, niszcząc we mnie resztki ledwo dyszącej pacyfistki.
Pamiętam, że jak byłam mała, to z wypiekami na twarzy oglądałam wyniki Lotto, bez względu na to, czy ktoś z mojej rodziny wysłał kupon, czy nie. Marzyłam o wygranej, nie bardzo widząc zależność między wskazaniem liczb i zabuleniem za to, a trafieniem szóstki.
Koronnym argumentem ludzi, którzy chcą namówić innych ludzi do posiadania dzieci, jest ten o szklance wody. Rodź na potęgę, bo ci nikt jej na starość nie poda, a wiadomo, że bez wody człowiek umiera, więc zdychać będziesz odwodniony skurwielu, skoroś bezdzietny.
Ludzie, którzy w pizdu pożegnali młodość, często mówią – ja też już zaczynam uruchamiać te rejestry – że kiedyś było lepiej, a jednocześnie dużo gorzej.
Znanym ludziom zarzuca się, że w mediach społecznościowych rzygają tęczą, ale nie gejowską, a taką, że zawsze u nich wszystko dobrze, ułożone w kostkę, uśmiech przyklejony, świat piękny, a zewsząd brokat i radość.
Przyjęło się tak, że w związkach udanych, dobrych, gdzie zdrada nie jest normą, winne skoku w bok są obie strony.
Po starym dziadzie, który uznał, że żadnej uczestniczki czarnego protestu kijem by nie ruszył, bo brzydkie to takie, ze już lepiej z żoną własną sypiać, kolejna rewelacja.
W mediach społecznościowych trwa akcja #metoo (w Polsce #jateż). Pod tym hasztagiem kobiety opowiadają historie tego, jak były molestowane. Przez wujków, współpracowników, księży, obcych ludzi. W szkole, na dyskotece, w kościele, w autobusie.
Dorota Wellman skrytykowała social mediowe szczucie jędrnym pośladem i płaskim brzuchem, na co Ewa Chodakowska – prawdopodobnie czując się wywołana do tablicy, wszak pupę ma ładną i często ją fotografuje – przypomniała, że otyłość to choroba, a zgrabna dupa nie oznacza pustej głowy.