Po moim tekście o kochankach dwie osoby na Facebooku napisały, że małżeństwo to trochę historia o praniu gaci mężowi. Każda z nich w innym kontekście, no ale gacie się pojawiły, a że lada dzień minie pięć lat odkąd jestem żoną, uznałam, że zdementuję mity na temat męskiej bielizny oraz mężów i małżeństw w ogóle.

Są takie plotki, że aktorka Olga Bończyk romansowała ze Zbigniewem Wodeckim. Po śmierci tegoż w rodzinie muzyka miała wybuchnąć afera, bo wspomniana Olga chciała śpiewać na festiwalu swojego eks, ale rodzina była niekoniecznie chętna. No to aktorka odśpiewała na festiwalu w Opolu piosenkę pod tytułem „Więcej niż kochanek”, czym trochę mnie sprowokowała do rozkminy nad losem kochanek.

Tak naprawdę to nie dla blogerów, a influencerów, niemniej ta nazwa jest taka dziwna, że zostaję przy blogerach. Choć pewnie dziwna, bo ja się czuję częściej pod wpływem niż jak ktoś, kto wpływa i to nawet we własnej chacie, a co dopiero w ogóle.

Przy okazji Dnia Matki przez Facebooka przelała się fala zapewnień o tym, że bycie wystarczającą mamą styka. Że nie musisz być idealna, żeby dzieci cię kochały. I ja się z tym trochę zgadzam, a trochę mierzi mnie trend, w którym zapewnia się wszystkich wokół, że bycie wystarczającym jest spoko i więcej nie trzeba.

Mister Polski, Rafał Maślak, zapytany, co myśli o filmie braci Sekielskich „Tylko nie mów nikomu” powiedział, że jest przekoloryzowany, uderzyło go mleko płynące z ust jednego z bohaterów i wyłączył po 30 minutach. Problem pedofilii uznał za ważny, no ale można mówić o nim inaczej.

No dobra, czas zabrać głos, bo co nie odpalę Fejsa, to wszędzie ci nauczyciele i ich strajk.

Nie jestem entuzjastką powielania niesprawdzonych informacji, a wywiad Weroniki Rosati, w którym opowiada o tym, że była ofiarą przemocy fizycznej, psychicznej i ekonomicznej jest tego rodzaju newsem, więc umówmy się – Weronika jest w moim tekście jedynie osobą mocno umowną, pewnym symbolem, do którego sięgnę, by powiedzieć, jak zapatruję się na pewne rzeczy.

No nie do końca.

Jestem absolutnie i totalnie zamkniętą w sobie oraz nieufną bułą. Zanim się otworzę, to mija milion lat i wszyscy, którzy mieli ochotę czekać na to wielkie otwarcie, idą w pizdu, bo ile można?