No dobra, każdy, ale wyrażanie go nie jest już taką oczywistą sprawą.
OlgaEs
Temat pracy chodzi za mną od bardzo długiego czasu, bo mam takie wrażenie, że wiele osób nie lubi tego, co robi i jakby wygrało w totka, to rzuciłoby robotę w cholerę. Z drugiej strony totalnie źle oceniamy ludzi niepracujących.
Są takie ubrania, buty i takie zestawy, które elektryzują naród i powodują, że mówimy jednym głosem, stanowczo i bez cienia zawahania: nie nosić.
Jak miałam mniej lat i cellulitu, to byłam dość bojowa. Lubiłam eksponować swoje zdanie nachalnie i całkiem niepotrzebnie. Z wiekiem mi przeszło i właściwie większość dyskusji sprowadzam do zdania, które brzmi: TO ZALEŻY.
O polityce nie bardzo lubię mówić, bo się na niej nie znam, nawet na „House of Cards” przysypiałam i bardziej od fabuły podobały mi się sukienki Claire Underwood.
Świat kobiet z dziećmi i świat tych bez, mają tyle wspólnego, co Chodakowska z McDonaldem. Podobno kiedyś jeden mijała i rzuciła w niego sałatką. No więc w sumie niewiele.
Moda na dobrych tatusiów trwa i jest to moda, którą popieram całkowicie. Są jednak ojcowie, którzy trendom nie ulegają. Twarde sztuki, w dupie mające własne dzieci. To tak zwani ojcowie chujowi.
Pamiętam, że jak byłam mała, to z wypiekami na twarzy oglądałam wyniki Lotto, bez względu na to, czy ktoś z mojej rodziny wysłał kupon, czy nie. Marzyłam o wygranej, nie bardzo widząc zależność między wskazaniem liczb i zabuleniem za to, a trafieniem szóstki.
Po trzydziestce stałam się totalnym zgredem i tylko narzekam. Do tego doszło zdziczenie spowodowane zdalną robotą i macie gotowy przepis na kolejny tekst pod tytułem: scrolluję fejsa i oto, co z tego wynika.
No dobra, każdy, ale wyrażanie go nie jest już taką oczywistą sprawą.
Temat pracy chodzi za mną od bardzo długiego czasu, bo mam takie wrażenie, że wiele osób nie lubi tego, co robi i jakby wygrało w totka, to rzuciłoby robotę w cholerę. Z drugiej strony totalnie źle oceniamy ludzi niepracujących.
Są takie ubrania, buty i takie zestawy, które elektryzują naród i powodują, że mówimy jednym głosem, stanowczo i bez cienia zawahania: nie nosić.
Jak miałam mniej lat i cellulitu, to byłam dość bojowa. Lubiłam eksponować swoje zdanie nachalnie i całkiem niepotrzebnie. Z wiekiem mi przeszło i właściwie większość dyskusji sprowadzam do zdania, które brzmi: TO ZALEŻY.
O polityce nie bardzo lubię mówić, bo się na niej nie znam, nawet na „House of Cards” przysypiałam i bardziej od fabuły podobały mi się sukienki Claire Underwood.
Świat kobiet z dziećmi i świat tych bez, mają tyle wspólnego, co Chodakowska z McDonaldem. Podobno kiedyś jeden mijała i rzuciła w niego sałatką. No więc w sumie niewiele.
Moda na dobrych tatusiów trwa i jest to moda, którą popieram całkowicie. Są jednak ojcowie, którzy trendom nie ulegają. Twarde sztuki, w dupie mające własne dzieci. To tak zwani ojcowie chujowi.
Pamiętam, że jak byłam mała, to z wypiekami na twarzy oglądałam wyniki Lotto, bez względu na to, czy ktoś z mojej rodziny wysłał kupon, czy nie. Marzyłam o wygranej, nie bardzo widząc zależność między wskazaniem liczb i zabuleniem za to, a trafieniem szóstki.
Po trzydziestce stałam się totalnym zgredem i tylko narzekam. Do tego doszło zdziczenie spowodowane zdalną robotą i macie gotowy przepis na kolejny tekst pod tytułem: scrolluję fejsa i oto, co z tego wynika.