No bo jest o przemocy, a kto by chciał o niej czytać?

Myślę, że trochę tak.

Komentator życiowy to taki ktoś, kto nie robi dużo w swoim własnym życiu, ale nadrabia z nawiązką, komentując życie innych.

Różne są narracje dotyczące egoizmu. Jedna mówi, że to grzech i piekło tak ciągle tylko sobą się zajmować, druga, że warto być egoistą.

Choć jej nie widać, to zostawia poważne ślady. Przemoc psychiczna potrafi być tak zakamuflowana, że ofiara nie wie, że jest jej ofiarą, a oprawca często udaje… troskę!

Po pierwsze: kiedy to zleciało? Po drugie: ile żyją psy?

Jak ten czas zasuwa! Jestem żoną przez siedem lat, a nadal jak mam powiedzieć, że mój mąż to mąż, to ściszam głos, bo trochę się czuję, jakbym udawała dorosłą i bawiła się w dom.

Jak mnie to powiedzenie o matce, która jest tylko jedna wkurza, to Wy nawet nie wiecie. Jakby ojców było sześciu, mężów trzydziestu i jakby w ogóle to liczba miała decydować o ważności.

Trochę ten mój wpis jest inspirowany programem Ślub od pierwszego wejrzenia, ale nie tylko, bo nie samą telewizją człowiek żyje. Nawet taki nolife jak ja.